Ha Nederlanders.

Daar zijn we weer. Na 2 vrije dagen gaan we nu alweer 3 dagen naar school. Het leven van uitslapen is alweer voorbij en nu gaat de wekker elke morgen weer om 6 uur.Nouja, zondag is bij ons ook echt geen uitslaapdag want om 7 uur zijn we present in de kerk.We gaan met Henk Oostra naar de Engelstalige leerlingendienst hier op het Bristow terrein.We hebben al gezegd dat ze hier alleen nog een supermarkt hebben moeten op het terrein en we hoeven er nooit vanaf.

Bij de kerk aangekomen kijken we onze ogen uit. Een grote zee van leerlingen (13 tot 17 jaar), echt prachtig om te zien in hun uniformen. Ze hebben echt voor elke gelegenheid een uniform. Schooluniform, kerkuniform, werkuniform, vrijetijdsuniform en zelfs de pyjama`s zijn hetzelfde. Niet dat we ze in de pyjama zien hoor. ;-) Wel jammer dat ze in uniform allemaal zoveel op elkaar lijken. Het is maar goed dat de meiden rokken dragen en oorbellen in hebben want ook de meiden zijn kaal en sommigen lijken dan echt net jongens.

Elke dag komen er meiden van Secondary School even bij ons om de deur, we vragen elke dag maar weer of ze gisteren ook bij ons waren want we zien het verschil echt niet. Soms lijken we heel slim maar dan zien we het gewoon aan een horloge of ketting.

Henk is zondagmorgen onze gast en zondagavond gaan we bij hem in het hotel eten. Daar zijn ook 4 Italianen, 1 Hongaar en 1 Roemeen. Zo hebben we een internationaal ‘blank' gezelschap aan onze tafel. Wel apart om mee te maken als je de vorige 3 weken geen enkele blanke gezien hebt.

`s Avonds komt Abraham Abam met vrouw, zoon en dochter. Abam is een gezien persoon in Nigeria, heeft ooit in de ‘tweede kamer' gezeten maar is er uitgestapt omdat hij niet corrupt wilde zijn. Hij is een vriend en hulp van Henk en als wij ooit problemen zouden krijgen hier kunnen wij ook op hem terugvallen.

Zijn dochter is echt een geval apart, ze zegt alles wat ze denkt. Een leuke meid overigens. Ze geeft ons TIV namen. Elke TIV naam heeft een betekenis en als wij zeggen dat in Nederland de meeste namen geen betekenis hebben vind ze dat maar vreemd. Wij vertellen dat in ons dorp mensen Trijntje en Beertje heten waarop haar vraag komt: ' Kan je mensen dan ook Kopje noemen?'

We worden weer opgehaald door onze ‘persoonlijke chauffeur'. Het is echt te gek voor woorden, wanneer we ergens heen willen, bellen we pastor Ker of hij een chauffeur wil sturen en dan komt zijn zoon om ons ergens heen te brengen. We mogen er beslist niet voor betalen. Hoe we al deze lieve mensen ooit genoeg kunnen bedanken?

Maandag is het Public Holiday maar wij gaan door met onze schoolbezigheden. We hebben een gesprek met de headmiss en Henk over onze plannen op school. De mensen hier zien Henk als onze supervisor dus dat is makkelijk. Dat Henk van de Verre Naasten is en wij van de Gereformeerde Hogeschool komen is een link die ze niet leggen. We laten het mooi zo.Bert, we laten Henk niet alles voor ons opknappen hoor, maar een beetje hulp hier is erg makkelijk. :-)

Maandagmiddag komen de zoon en dochter van Abam, Terfa en Ivy. Ze gaven namelijk aan dat ze wel graag een keer Nederlands eten wilden. Aangezien het brood hier echt niet te eten is maken we elke dag flensjes. (Brood in melk en dan bakken) Dit is iets wat wij alledrie erg lekker vinden en we nodigen hen daarom uit om bij ons te komen eten. Ivy komt in de keuken kijken als Willemijn aan het bakken is en zegt; ‘It`s like DOG food.' Maargoed, eerlijk is eerlijk, ze vinden het lekker.

Dinsdag gaan we druk bezig met onze onderzoeksopzet en de doelen. `s Middags zullen we naar de markt maar omdat het regent wordt het laat in de middag. Wij kijken eerst maar even een filmpje. Wat moet je anders doen op je vrije dag in de regen?Als we op weg gaan om half 4 geeft Henk aan dat hij eerst nog even iets printen moet. Dat is prima. De zoon van mr. Weor gaat met hem mee en wij blijven ‘even' in de auto zitten.

Nou, dat Nigerianen trager zijn dan Nederlanders wisten we al maar dit is echt extreem. We zitten serieus anderhalf uur in de auto te wachten. We staan dichtbij een druk kruispunt dus we hebben genoeg te kijken maar we voelen ons net een beetje als vroeger. Als je moeder zei: ‘Blijf maar even zitten, het duurt niet lang.' Om dan vervolgens als kinderen te denken, het duurt wél lang!We horen achteraf dat het printapparaat eerst nog gemaakt moest worden. Tja, in Nederland is zoiets niet voor te stellen maar hier kan het allemaal.

We zien ondertussen de gekste dingen. Een deurkozijn vervoeren op de brommer, een vrachtwagen volgepakt met mensen (de laadklep open dus 1 keer flink remmen en iedereen vliegt eruit) , vrachtwagens met houten cabines, vrachtwagens met een persoon die tussen de cabine en de laadbak staat (heet zoiets niet een dissel?) een brommer/auto ongeluk en ook wij zelf zijn attractie daar. Drie blanke meiden in een auto, daar moet je een foto van maken!

Op de markt krijgt Willemijn een huwelijksaanzoek van een oud mannetje. ‘I love you'. 'Yes, my boyfriend too.' Dat mensen daarop ‘thank you' zeggen is ook iets wat we nog niet helemaal snappen. Zo zijn er nog wel meer, voor ons rare, uitdrukkingen. Zo zeggen mensen vaak tegen ons ‘well done'. En dat terwijl je niks doet. Of `s morgens vragen ‘how is your day?' en dan meteen doorlopen zonder antwoord af te wachten. Het is niet alleen de standaardzinnetjes die we niet begrijpen, soms is hun Engels ook heel moeilijk te volgen. Zo heeft Hendrikje mij al bijna weggegeven...De meester die (nog steeds) met me trouwen wil zei na een werkbespreking met Hendrikje; ‘Give me your sister.' Hendrikje verstond hem niet helemaal , dacht dat hij het over de les had en zegt; ‘Okay, thats good.' Waarop Willemijn zegt: ‘Weet je wel wat je nu doet, je geeft Klaasje weg.' Het kon gelukkig nog recht getrokken worden dus ik hoef hier niet te blijven!

Maargoed, zo dwaal ik telkens af van mijn onderwerp. We waren dus op de markt. Hier is wel uitkijken geblazen. Automobilisten denken dat ze overal langs kunnen en dan moet je uitkijken want anders beland je op de motorkap. De man stopte trouwens nog wel even om sorry te zeggen maar dat was denk ik omdat ik blank ben.

Woensdag beginnen de scholen weer en woensdag en donderdag hebben we vooral geobserveerd in de klassen om zo informatie te krijgen voor ons onderzoek en hebben we een enquête uitgedeeld onder het team. Vandaag was de laatste dag van de cursus van de Secondary School en we hebben een kijkje genomen hoe de leerkrachten het geleerde in praktijk brachten. Echt interessant!

Onze prinsessenleventje gaat hier gewoon door. De leerlingen willen heel graag onze tassen dragen. We hebben het nu een keer gedaan maar je voelt je echt een lui figuur dan dus dat doen we maar niet weer. Ze willen je overal mee helpen. De meiden van de Secondary School willen ons zelfs helpen wassen. We waren toen net bijna klaar dus we hebben het maar afgeslagen maar volgende keer mogen ze helpen als ze dat graag willen, we vinden het namelijk een vreselijke rotklus.

Onze brandbult is ook iets moois. Iedereen kan zien wat erop ligt dus dingen die de buren niet mogen zien doen we in een plastic tas. Ja, wij eten geen koeienlever en -huid. Aangezien de buren echt raar vinden dat we dit weggooien gaat het maar in een plastic tas op de brandbult. Maar dan de volgende stap, de fik erin. Dat wil nog niet zo goed. De laatste keer kwamen Willemijn en ik op een helder idee. Laten we er benzine overgooien. We hadden nog wat benzine staan voor de generator en hier een klein beetje van op de bult gegoten. Willemijn is gelukkig nog heel maar dat is meer geluk dan wijsheid. Weer een les voor de volgende keer :-)

En vandaag kregen we een super leuke verrassing!Onze families hebben een voedselpakket gemaakt en naar ons opgestuurd. Heerlijk Nederlands eten!Helaas zijn ze hier toch wel erg corrupt en betalen wij er nog een keer 60 euro voor...maargoed, we zijn er wel super blij mee!!

Zoals jullie lezen genieten we nog met volle teugen hier, maar alle reacties van ons ‘thuisfront' blijven leuk!Thanks nog maar een keer weer!